MEMLEKET HATIRASI 3
 

HATIRLAMAK GÜZEL ÞEYDÝR.... Bir yaz sabahý, buralardan çok uzakta, o ýþýklar kentinden... Birdenbire açan güneþin çalar saatiyle uyandým, sevimli, küçücük odamda. Sabah köyümde uyanmak rüya gibiydi. Hemen pencereme koþtum, sabahýn serin esintisi yüzüme çarpýyor, dere sesi kulaklarýmda, renk cümbüþü her yeri kaplamýþ... Ne çok zaman geçmiþ gelmeyeli. Hatýrlamak güzel þeydir derler. Anýlar bir an için bizi gülümsetse bile hemen sonra elimizi uzatýp silinip giderler ve ne yaparsak yapalým ancak acý verirler. Hemen koþup dedemi ve Ayþeanamý görmek istedim. " 13 odalý 3 katlýydý dedemin evi. Bir oda bal odasý ve diðer odalardan bir tanesi Ayþeanamýn kaymak odasý. Sabah kalktýðýmýzda tüm evi sarardý taze kaymak kokusu. Ayþeanam alt odadan yattýðýmýz odaya kalýn bir sopayla vurur bizi uyandýrýrdý. Önce ailece güzel bir kahvaltý sonra, teker teker görevlendirirdi bizi. Ben evi süpürmeyi seçerdim, Filiz bulaþýklarý yýkar, Þennur ablam yemekleri yapar Ayþeanamda kocaman tepside kokulu buðday ekmeði yapardý pilitada. Sonra bahçe iþimiz olurdu, taze lobiya, katropi ve lazut toplardýk... Üç kapýsý vardý evimizin, bir kapýsýndan girip diðer kapýsýndan çýkýp oyunlar türetirdik. En çok da her saklanýþýmýzda dedemin bizi söbeletmesi aklýma gelir. Þimdi hatýrladýðým o günlerde henüz bu sözcük bizim için bir masalýn gizemli dünyasýný çaðrýþtýrýyor. Eþyaya düþkünlüðüm yok, anýlarý saklamak gibi alýþkanlýðým da. Çoðu kez resimleri belleðime kazýmaktan bile kaçýnýrým. Ama neye yarar. Ýþte bütün bir hayatýn resimleri benimle gelmedi mi buraya kadar? Görüntüler, renkler, yüzler, yollar, giysiler, sonra kokular, sesler, duygular sonsuz bir hýzla kaydediliyor belleðe. Bir kez daha karþýlaþtýðýmýzda onunla ya da benzeriyle yeniden hatýrlanmasý için... Belleðimde ne çok çok resim var. Týpký Dedemin Ayþeanamýn kapýda oturan görüntüleri resimleniyor beynimde". Kimse yok ev yýkýlmak üzere neredeyse. kapýsýný açmaya çekiniyorum kim bilir hangi manzara bekliyor beni. Kim bilir neler bulacaktým. Birer aný kaybolup gitmiþ hayatýmdan silik, yýpranmýþ parçalarý, yeniden yaþanýp deðiþtirilmesi mümkün olmayan soluk fotoðraflar. Hep þimdiki zaman gibi bizimle beraber hayatýn ta kendisi olur. Bazý þeyler unutulmaz. Yanýnýzdayken bile özlediðiniz, yanýnýzdayken bile hatýrladýðýnýz biri gibi. Çok özlüyorum onlarý.. Onun için orada oturduðum o yaz öðleden sonralarý gibi kendi kendime bu anýlara her keresinde baþka bir yerden baþlayabiliyorum. Ve bana öyle geliyor ki, bütün o daðýnýklýða, bütün o bölünmüþlüðe, bütün o hüzne, ayrýlýþlara, bekleyiþlere, bütün o yalnýzlýklara ve ne yaparsam yapayým anlatýlmasý, tanýmlanmasý mümkün olmayan özleme raðmen bu, dünyanýn en güzel anýsý olacak. Elbette her keresinde baþka türlü anlatacaðým, her keresinde unuttuðum þeyler ekleyeceðim, ne fark eder ki? Artýk onlar hayatta yoklar... Asiye ÇAMLI