|
|
MEMLEKET
HATIRASI 3
|
HATIRLAMAK
GÜZEL ÞEYDÝR....
Bir yaz sabahý, buralardan çok uzakta, o ýþýklar
kentinden... Birdenbire açan güneþin çalar saatiyle uyandým,
sevimli, küçücük odamda. Sabah köyümde uyanmak rüya gibiydi.
Hemen pencereme koþtum, sabahýn serin esintisi yüzüme
çarpýyor, dere sesi kulaklarýmda, renk cümbüþü her yeri
kaplamýþ... Ne çok zaman geçmiþ gelmeyeli. Hatýrlamak güzel
þeydir derler. Anýlar bir an için bizi gülümsetse bile hemen
sonra elimizi uzatýp silinip giderler ve ne yaparsak yapalým
ancak acý verirler. Hemen koþup dedemi ve Ayþeanamý görmek
istedim. " 13 odalý 3 katlýydý dedemin evi. Bir oda bal
odasý ve diðer odalardan bir tanesi Ayþeanamýn kaymak odasý.
Sabah kalktýðýmýzda tüm evi sarardý taze kaymak kokusu.
Ayþeanam alt odadan yattýðýmýz odaya kalýn bir sopayla vurur
bizi uyandýrýrdý. Önce ailece güzel bir kahvaltý sonra,
teker teker görevlendirirdi bizi. Ben evi süpürmeyi
seçerdim, Filiz bulaþýklarý yýkar, Þennur ablam yemekleri
yapar Ayþeanamda kocaman tepside kokulu buðday ekmeði
yapardý pilitada. Sonra bahçe iþimiz olurdu, taze lobiya,
katropi ve lazut toplardýk... Üç kapýsý vardý evimizin, bir
kapýsýndan girip diðer kapýsýndan çýkýp oyunlar türetirdik.
En çok da her saklanýþýmýzda dedemin bizi söbeletmesi aklýma
gelir. Þimdi hatýrladýðým o günlerde henüz bu sözcük bizim
için bir masalýn gizemli dünyasýný çaðrýþtýrýyor. Eþyaya
düþkünlüðüm yok, anýlarý saklamak gibi alýþkanlýðým da. Çoðu
kez resimleri belleðime kazýmaktan bile kaçýnýrým. Ama neye
yarar. Ýþte bütün bir hayatýn resimleri benimle gelmedi mi
buraya kadar? Görüntüler, renkler, yüzler, yollar, giysiler,
sonra kokular, sesler, duygular sonsuz bir hýzla
kaydediliyor belleðe. Bir kez daha karþýlaþtýðýmýzda onunla
ya da benzeriyle yeniden hatýrlanmasý için... Belleðimde ne
çok çok resim var. Týpký Dedemin Ayþeanamýn kapýda oturan
görüntüleri resimleniyor beynimde". Kimse yok ev yýkýlmak
üzere neredeyse. kapýsýný açmaya çekiniyorum kim bilir hangi
manzara bekliyor beni. Kim bilir neler bulacaktým. Birer aný
kaybolup gitmiþ hayatýmdan silik, yýpranmýþ parçalarý,
yeniden yaþanýp deðiþtirilmesi mümkün olmayan soluk
fotoðraflar. Hep þimdiki zaman gibi bizimle beraber hayatýn
ta kendisi olur. Bazý þeyler unutulmaz. Yanýnýzdayken bile
özlediðiniz, yanýnýzdayken bile hatýrladýðýnýz biri gibi.
Çok özlüyorum onlarý.. Onun için orada oturduðum o yaz
öðleden sonralarý gibi kendi kendime bu anýlara her
keresinde baþka bir yerden baþlayabiliyorum. Ve bana öyle
geliyor ki, bütün o daðýnýklýða, bütün o bölünmüþlüðe, bütün
o hüzne, ayrýlýþlara, bekleyiþlere, bütün o yalnýzlýklara ve
ne yaparsam yapayým anlatýlmasý, tanýmlanmasý mümkün olmayan
özleme raðmen bu, dünyanýn en güzel anýsý olacak. Elbette
her keresinde baþka türlü anlatacaðým, her keresinde
unuttuðum þeyler ekleyeceðim, ne fark eder ki? Artýk onlar
hayatta yoklar...
Asiye ÇAMLI |
|
|
asiye çamlı (06.11.2012 22:59:16) |
|
leyla hanım, sanırım biraz da memleket özlemi çekmemden kaynaklanıyor duygularımı iyi ifade edebilmem, teşekkür ederim dilekleriniz için...
izmir' de ağırlıklı ceza davalarının görüldüğü hukuk bürosunda üst düzey yönetici asistanıyım.. |
|
|
leyla zaman kalay (06.11.2012 00:40:24) |
|
asiye hanım!geçmişe ,çocukluk ,gençlik yıllarına ,memlekete duyulan özlemi ne güzel anlattınız.hislerinizde samimi olmasaydınız bu kadar güzel ifade edemezdiniz.ağzınıza ,kaleminize sağlık.mesleğinizi merak ettim,bağışlayın.saygılar . |
|
|
asiye çamlı (26.10.2012 13:08:50) |
|
her birimiz günün birinde bazı sebeplerle memleketimizden ayrıldık. kimi sayısız vefasızlıklarla, kimimiz ayrılıklarla ya da illa yazmak mı gerekir? ayrılıkların en acısı yazılmadı mı? memleketten ayrılmanın üzerine en derin yazılar yazılmadı mı? memleket üzerine türküler dinlemedik mi? zaman oldu kendimizi bir çay bahçesinde, bazen bir ıhlamur ağacının altında ya da yağmurlu günlerde yapılan sohbetlerin içinde olmadınız mı? şimdiler de ise farkında olmadan kendi içimizde, memleketimizi yaşıyoruz. hem sessiz hem de derinden cevaplar bulmaya çalışarak.
|
|
|
pazaratina (24.10.2012 07:45:30) |
|
cok guzel yazdiniz.bu yazida bizde cocuklugumuzu görduk.dagilmisligi vurguladiniz.evet dagilmislik dagilmak ne yazikki bizlerin ortak kaderi.köylerimizi terk edip uzaklara dagilmak zor mesele.. |
|
|
|
|
1997 - 2024 Her hakkı saklıdır. Fotoğraf, Haber ve Yazıların izinsiz kopyalanması, kullanılması yasaktır.
Sitede şu an 16 ziyaretçi bulunmaktadır.
|
|
|
|